Mwl Furaha Amon
Utangulizi;
Katika sehemu ya tatu tumeangalia
kwa uchache kuhusu msingi wa ndoa, na maelekezo aliyoyatoa Mungu kupitia kwa
mtumishi wake Musa, lakini pia maagizo ya Yesu kuhusu ndoa, sasa tuendelee na
sehemu hii ambayo zaidi itahusu sheria za Mungu kuandikwa moyoni.
Sheria Za Mungu Kuandikwa Mioyoni
Hapa ni lazima niseme kwamba hata wale ambao hawajawahi
kusoma sura ya pili ya kitabu cha Mwanzo kinachozungumzia kuhusu uumbaji wa
Mungu, wanajua wazi ndani yao kwamba kuachana na kupeana talaka ni kosa, kwa
sababu agano la maisha ya ndoa ni kawaida katika tamaduni nyingi tu za
kipagani, ambapo hakuna maarifa yoyote ya Biblia. Kama alivyoandika Paulo
katika barua yake kwa Warumi:
Kwa maana watu
wa Mataifa wasio na sheria wafanyapo kwa tabia zao yaliyo ndani ya torati, hao
wasio na sheria wamekuwa sheria kwa nafsi zao wenyewe. Hao wakionyesha kazi ya
torati iliyoandikwa mioyoni mwao, dhamiri yao ikiwashuhudia, na mawazo yao
yenyewe kwa yenyewe, yakiwashtaki au kuwatetea (Warumi 2:14-15).
Ukweli ni kwamba, hata kama tutakuwa na mafundisho mazuri
kiasi gani kuhusu uimara wa ndoa, bado tunahitaji taratibu za Mungu na maadili
yenye hofu ya Mungu yawe yameandikwa katika moyo wa kila mwanandoa. Kanuni hiyo ya maadili na hofu ya Mungu inayozungumza
kupitia katika dhamiri zetu ndiyo njia pekee ambayo Mungu ametoa kwa yeyote,
tangu Adamu mpaka wakati wa Yesu.
Yeyote anayefikiri kutoa talaka
atagundua kwamba kuna dhamiri ya kushughulika nayo. Na njia ya pekee ya
kuishinda dhamiri yake ni kutafuta haki nzuri kwa ajili ya talaka. Akiendelea
na talaka bila ya haki nzuri, dhamiri yake itamshtaki, hata kama atajaribu
kuigandamiza.
Kwa kadiri tunavyofahamu, tangu Adamu mpaka wakati wa
kutolewa Torati ya Musa kwa Waisraeli mwaka wa 1440 KK, sheria ya dhamiri ndiyo
ufunuo pekee ambao Mungu alitoa kwa yeyote kwa vizazi 27 hivi – hata kwa
Waisraeli – kuhusiana na talaka na kuoa tena. Na Mungu alihesabu kwamba hiyo
inatosha. (Kumbuka tu kwamba Musa hakuandika habari za uumbaji katika Mwanzo 2
mpaka wakati wa Kutoka Misri.) Basi, ni halali kabisa kufikiri kwamba katika
kipindi cha vizazi hivyo 27 kabla ya Torati ya Musa – ambapo ni pamoja na
kipindi cha gharika ya Nuhu – kiasi fulani cha ndoa katika zile milioni nyingi
za miaka mia nyingi zilimalizika kwa kuachana.
Pia inaonekana ni sawa kusema
kwamba, Mungu asiyebadilika, alikuwa tayari kuwasamehe wale waliopatikana na
hatia ya talaka kama walitubu na kuacha dhambi yao. Tuna hakika kwamba watu
walikuwa wanaokoka au kutangazwa kuwa wenye haki na Mungu kabla ya Torati ya
Musa kutolewa, kama ilivyokuwa kwa Ibrahimu kwa imani yake (ona Warumi 4:1-12).
Kama watu waliweza kutangazwa kuwa wenye haki kwa njia ya imani yao – tokea
Adamu hadi kwa Musa – maana yake ni kwamba wangeweza kusamehewa chochote,
pamoja na dhambi ya talaka. Basi, tunapoanza kuchunguza swala la talaka na kuoa
tena baada ya talaka, kuna swali hapa: Je, watu waliopatikana na dhambi
katika talaka zao kabla ya Torati ya Musa, waliosamehewa na Mungu, waliweza
kuhukumiwa na dhamiri zao na kupata hatia kama wangeoa tena? (Maana haikuwepo
sheria iliyoandikwa.) Ni swali la kufikiri.
Vipi kuhusu waathirika wa talaka ambao hawakuwa na
dhambi – yaani, walioachwa kwa kosa lisilokuwa lao, bali kwa sababu ya wenzi wao
wenye ubinafsi? Je, dhamiri zao zingewazuia kuoa tena? Nadhani si hivyo. Kama
mwanamume alimwacha mke wake kwa sababu ya mwanamke mwingine, nini
kingemwongoza huyo mwanamke aliyeachwa kufikia uamuzi kwamba hana haki ya
kuolewa tena? Maana, aliachwa, lakini si kosa lake.
MWISHO WA SEHEMU YA NNE
Mungu
akubariki sana kwa kufuatilia sehemu ya nne ya somo hili. Mungu akupe neema
tena tukutane katika sehemu ya tano.
Hakuna maoni:
Chapisha Maoni